Wat misschien niet iedereen weet is dat ik mijn bedrijf niet ben begonnen omdat ik zo graag wilde ondernemen, maar omdat ik chronisch ziek ben. Zo nu en dan krijg ik nog de vraag hoe het nu met mij gaat, dus de hoogste tijd voor een update.

Inmiddels vind ik ondernemen trouwens een zegening en ben ik blij dat mijn ziekte mij richting dit pad geduwd heeft. Ik zou niet anders meer willen.

Hoe ik van chronisch ziek naar eigen baas ging

Sinds mijn pubertijd ben ik al veel ziek. Rond mijn 27e werd het zo erg dat het mij niet meer lukte om hele dagen te werken. Ik was altijd doodmoe, had altijd pijn, moeite met concentreren en vaak het gevoel dat ik grieperig was. Het heeft een hele tijd geduurd voor ik de juiste diagnose kreeg: het chronisch vermoeidheidssyndroom, ook wel bekend als CVS / ME.

Ondanks het een tijd geprobeerd te hebben lukte het mij niet meer om hele dagen te werken. Soms lukte het wel een tijdje puur op wilskracht, maar op de lange termijn werd ik hier veel zieker van.

In eerste instantie was daarom het plan om te kijken welke functie op het werk ik nog wel voor een beperkt aantal uren zou kunnen uitvoeren. En daarnaast werd er ook al voorzichtig gesproken over een traject om gedeeltelijk afgekeurd te worden.

Naast dat ik heel ziek was op dat moment, was ik ook nog eens doodongelukkig. Ik was toen begin dertig en zou nog in de bloei van mijn leven moeten zijn. Ik was ambitieus en slim, maar kon op dat moment de meeste werkzaamheden niet aan. Het was een nachtmerrie voor mij dat ik als ballast gezien werd op het werk en ook nog eens waarschijnlijk gedeeltelijk afgekeurd zou worden.

In die tijd doorliep ik ook een revalidatietraject. Daarbij keken we ook naar wat ik echt leuk vond en waar ik energie van kreeg. Bezig zijn met interieur is iets wat ik ontzettend leuk vind. Gaandeweg ontstond het plan om voor mijn geluk te kiezen, ontslag te nemen en ‘iets’ met interieur te gaan doen.

Spannend? Ja zeker! Ik gaf al mijn zekerheden op. Door dit pad te kiezen stopte het traject om afgekeurd te worden en had ik ook geen recht op WW. Gelukkig had ik wel een werkgever die graag met mij mee dacht.

Vanaf het begin dat ik dit pad inzette voelde ik dat het goed was. Begrijp mij niet verkeerd, ik heb er veel slapeloze nachten van gehad en veel mensen om mij heen die net zo gek op zekerheid waren probeerden mij tegen te houden. Maar diep van binnen wist ik dat dit de juiste beslissing was.

Het pad wat ik nu volgde, gedeeltelijk afgekeurd worden en een simpel baantje zonder ambitie, daar werd ik dood ongelukkig van. Dus wat had ik uiteindelijk te verliezen? Ik besloot voor mijn geluk te kiezen.

Ondernemen en chronisch ziek zijn: zo gaat het nu

Ik zou liegen als ik zeg dat het altijd makkelijk is, maar wat ben ik blij dat ik nu eigen baas ben. Met de kennis van nu zou ik ook als ik niet chronisch ziek zou zijn hetzelfde pad doorlopen, want wat vind ik mijn werk leuk!

Mijn interieurblog in combinatie met het coachen van andere bloggers en ondernemers op het gebied van online zichtbaarheid is mijn werk en wat is het een droombaan.

werkplek coolblue fellowes

Chronisch ziek ben ik nog steeds, maar ik ben niet langer ongelukkig. En dat scheelt een heleboel. Niet meer de stress en het verdriet maakt het leven een stuk leuker.

Daarnaast is het een zegening dat ik aan niemand meer verantwoording moet afleggen. Regelmatig ben ik zo ziek dat ik niks kan en ik hoef mij dan bij niemand meer ziek te melden.

Daarnaast kan ik maar 6 uur op een dag werken, iets wat ik een normale baan al als lastig gezien wordt. Die 6 uur werk houd ik ook alleen vol omdat ik iets doe wat ik ontzettend leuk vind en omdat ik dit vanuit huis kan doen.

Een andere baan die ik veel minder leuk zou vinden en waar ik veel prikkels bij zou hebben zou ik waarschijnlijk maar zo’n 3 a 4 uur op een dag volhouden en dan zou ik helemaal kapot zijn.

Toen ik begon met ondernemen was de insteek dat ik het boodschappengeld bij elkaar zou verdienen. Daar zou ik al gelukkig mee zijn. Ik wilde niet volledig afhankelijk worden, maar wist dat mijn chronisch ziek zijn een belemmering was.

Inmiddels loopt mijn bedrijf zo goed dat ik gewoon een modaal inkomen verdien, wie had dat ooit kunnen denken? Voor mij zijn de mogelijkheden nu eindeloos en ik geloof dat mijn bedrijf nog veel verder kan groeien.

Ondernemen met passie

Wat ooit begon als een vloek is uiteindelijk iets heel moois geworden. Natuurlijk is het rot dat ik nog steeds chronisch ziek ben, maar ik heb het een plekje in mijn leven gegeven. Ik focus mij op de mooie dingen en geef de dingen die mij energie kosten zo weinig mogelijk aandacht.

Ik hoop met dit verhaal anderen te kunnen inspireren die tegen hun gezondheid aanlopen en twijfelen over de toekomst. Zelf geloof ik er echt in dat als je voor je passie gaat en dit met kennis, tijd en doorzettingsvermogen inzet er hele mooie dingen kunnen gebeuren.

Liefs,

Ilse

Vind je dit artikel leuk en wil je me op een makkelijke manier steunen? Ik maak gebruik van affiliate links. Als jij iets via zo’n linkje koopt, ontvang ik een kleine commissie (jij betaalt hier niets extra’s voor). Bestel bijvoorbeeld via de Bol.com partnerlink.